O santuario de Santa Isabel, sita ao pé do río Pereiro, entre carballos, xunto co o cruceiro, a ponte e a fonte milagrosa, albergaba a romaría en honor a Santa Isabel.

Carmen e Pilar recordan como era a vida no lugar, a grande afluencia de xente da contorna que atraía pola súa devoción e os ofrecementos á santa milagrosa, coñecida por curar afeccións da pel como as verrugas.